Gefascineerd heb ik naar dit filmpje zitten kijken. Prachtig, maar tegelijkertijd ook een beetje beangstigend. De menselijke houding en bewegingen, de precisie....
Op 10 mei was er een uitzending van Tegenlicht over de ontwikkeling van menselijke robots in
Japan.( "De robot als mens": Tegenlicht). Japan loopt hierin ver voorop.
De stelling van de uitzending is eigenlijk dat wij in het
westen robots, en dan vooral de robots die op mensen lijken, eng vinden terwijl
men dat in Japan totaal niet vindt. Daar zijn verschillende verklaringen voor, en
één daarvan is dat in de Japanse cultuur "levende en niet levende objecten
een ziel hebben". Ziel is alleen
niet het goede woord. Wij associëren dat onmiddellijk met iets levends, maar
dat is het niet. Een interessante uitleg vond ik die van Naho Kitano, één van
de oprichters van het Japanse robotbedrijf Hibot. Het heeft alles te maken met de relatie tussen
jou en het object. Kitano verklaart het zo: "Ik noem het "between-ness" - dat wat er tussen zit. Wat ik
vind van een ding en de harmonie tussen mij en het ding, dus dat wat er tussen
mij en het ding "gebeurt", definieert
de betekenis van het ding." Doordat objecten iets betekenen, hebben ze een
soort van "ziel" en verdienen ze ons respect.
Pepper is zo'n menselijke robot, ontwikkeld door Softbank, die zelfs in staat is emoties te herkennen. De eerste robots zijn op 20 juni dit jaar op de markt gebracht in Japan en waren meteen uitverkocht. De prijs is redelijk, voor nog geen €1500 heb je je eigen Pepper-robot in huis.
Een andere prachtige robot is Asimo van Honda. Deze kan veel
meer dan Pepper.
Zo rond dezelfde tijd
als de documentaire las ik een interview met een Nederlandse trendwatcher die
stelde dat er inderdaad veel robots in de toekomst zullen komen, maar niet daar
waar de "menselijke maat" telt. Dus geen billenwassende robot in de
gezondheidszorg volgens hem.
Ik denk juist van wel. Kijk maar naar Asimo. Die kan een
redelijk volwaardige hulp in de huishouding worden, en in een verpleegsituatie
zelfs mensen eten en drinken geven.
Ik denk ook dat door de inzet van robots de gezondheidszorg juist menselijker wordt. De verpleegkundige of verzorger doet niet meer het zware lichamelijke werk, maar hoeft slechts zorg te dragen voor het juist aansturen van robots. Die tillen de mensen uit bed, zetten ze op een toilet dat tegelijkertijd "de billen wast en droogt" (die heb je nu al overal in Japan), tillen ze er weer van af en zetten ze in een (rol)stoel. Meer tijd voor echt contact in plaats van het lichamelijk contact. De relatie tussen verzorger en client wordt daarmee gelijkwaardiger.
Ik denk ook dat door de inzet van robots de gezondheidszorg juist menselijker wordt. De verpleegkundige of verzorger doet niet meer het zware lichamelijke werk, maar hoeft slechts zorg te dragen voor het juist aansturen van robots. Die tillen de mensen uit bed, zetten ze op een toilet dat tegelijkertijd "de billen wast en droogt" (die heb je nu al overal in Japan), tillen ze er weer van af en zetten ze in een (rol)stoel. Meer tijd voor echt contact in plaats van het lichamelijk contact. De relatie tussen verzorger en client wordt daarmee gelijkwaardiger.
Maak kennis met Robear - een robot die in Japan speciaal
hiervoor wordt ontwikkeld. Van zachte materialen en met een vriendelijk gezicht.
Ik vind het mooi om te zien hoe techniek de kwaliteit van
het leven verbeteren kan. Dus niet bang zijn voor Pepper, Asimo en Robear, maar ze juist omarmen. Letterlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten